هم‌‌اکنون بخش اعظمی از جنگ‌هایی که به صورت روزمره
شاهدیم شامل یک نیروی نظامی پیشرفته و نیروهای شبه‌نظامی بوده و بیشتر جنبه جنگ سخت
را دارند، یعنی در آنها اغلب نیروهای متعارف طرف پیشرفته سعی می‌کنند که با عملیات‌های
ایذایی، انتحاری و چریکی شبه‌نظامی‌ها مقابله کنند.
در عراق، افغانستان، فلسطین اشغالی و یا در کلمبیا
شاهد چنین جنگ‌هایی هستیم. اما آیا این امر بدین معناست که دیگر جنگ بین نیروهای متعارف
ملی به اتمام رسیده یا اینکه به دلیل قدرت زیاد و مخرب ارتش‌های پیشرفته دیگر هیچ جنگی
بین آنها رخ نخوهد داد؟ آیا بازداندگی متعارف یا هسته‌ای باعث گشته بین کشورهای بزرگ
صلحی دائمی پدید آید؟ اگرچه دیگر شاهد بروز جنگ‌های جنبشی بین کشورها نیستیم اما در
حقیقت می‌توان گفت که میدان جنگ بین این قدرت‌ها ماهیت خود را تغییر داده و به صورت
فزاینده‌ای وارد فضای قدرت نرم و مجازی شده است. به گزارش وزارت دفاع آمریکا روزانه
چندین هزار حمله به شبکه‌های مجازی وابسته به این وزارت صورت می‌پذیرد.
غیر‌منطقی نخواهد بود اگر بگوییم که یقینا در ورای
بخش اعظمی از این حملات دولت‌هایی نهفته‌اند که می‌خواهند به زیرساخت‌های سایبری رقیب
برای آسیب‌زدن یا جمع‌آوری اطلاعات نفوذ نمایند. البته در چند دهه اخیر این آمریکا
بوده که سردمداری معرفی جنگ‌های نوین را بر عهده داشته و قطعا این کشور حملات بی‌شماری
را علیه زیرساخت‌های مجازی کشورهای رقیب به مانند چین، روسیه و ایران طراحی و اجرا
می‌کند
ادامه مطلب ...
