شباهت های حضرت زینب کبری و مریم در قرآن

بسم الله الرحمن الرحیم

حضرت زینب کبری و حضرت مریم در قرآن ( بخش اول )

شباهت های حضرت زینب کبری و مریم در قرآن

وقتی به آیات قرآن دقت کنید متوجه این قضیه می شوید که شخصیت زن ممتاز و برجسته تو قرآن ، مادر حضرت عیسی مسیح یعنی حضرت « مریم » هست.

حضرت مریم غیر از این که مادر عیسی مسیح علیه السلام هست ، به خودی خود شخصیت بسیار بزرگ و والائی داره.

تو آیات زیادی می بینیم خداوند فقط به شخصیت حضرت مریم پرداخته و از ایشون تجلیل و تعریف می کنه.

حالا با توجه به همین آیات می خواهیم ببینیم حضرت مریم سلام الله علیها چه ویژگی هائی داشته که به این مقام رسیده و باعث شده خدا این همه از ایشون قدردانی و تجلیل کنه ؟

و بعد بیایم این ویژگی ها رو با شخصیت بزرگی مثل « حضرت زینب کبری سلام الله علیها » مقایسه کنیم.

شباهت ها بین این دو شخصیت « حضرت مریم و حضرت زینب کبری » خیلی زیاده که تو هر مطلب سعی می کنم تعدادی رو خلاصه براتون بنویسم:

شباهت اول:

اولین برتری حضرت مریم بر زنان عالم تو این آیه بیان شده:

« خداوند آدم ، نوح ، آل ابراهیم و آل عمران را بر همه ی جهانیان برتری داد.»

« إِنَّ اللَّهَ اصْطَفَى ءَادَمَ وَ نُوحًا وَ ءَالَ إِبْرَاهِیمَ وَ ءَالَ عِمْرَانَ عَلىَ الْعَالَمِینَ »^[۱]

حضرت مریم از آل عمران است و حضرت زینب کبری از آل ابراهیم و این دو به خاطر قابلیت هاشون بر همه ی جهانیان برتری دارند ( در نظر خدا )

به نظرم تو این شباهت ، حضرت زینب کبری سلام الله علیها رو با هیچ کسی روی زمین نمی تونیم مقایسه کنیم.

چرا که :

1. پدربزرگ ایشان ، برترین انسان روی زمین و اشرف انبیاء و نگین پیغمبران حضرت محمد صلی الله علبه و آله است. و کسی است که خدا به او فرمود اگر تو نبودی عالم را خلق نمی کردم.
2. پدر ایشان کسی است که پیغمبر به او فرمود: یا علی تو از من هستی و من از تو . و خدا هم فرمود یا محمد ، اگر علی نبود تو را خلق نمی کردم.
3. مادر ایشان پاره ی وجود پیغمبر و همان کسی است که خدا فرمود اگر فاطمه نبود پیغمبر  و علی را خلق نمی کردم.
4. برادران ایشان هم امام حسن و امام حسین علیهما السلام برترین انسان های روی زمین .

با این وضعیت از نظر بزرگی و شرافت ، نمی تونیم آل عمران رو با آل ابراهیم ، و حضرت مریم رو با حضرت زینب کبری سلام الله علیهما مقایسه کنیم.

شباهت های بعدی هم در ادامه میاد.

یا علی

---

[۱]. آل عمران ، ۳۳ .