در شگفتی آفرینش انسان

(حکمت 7) و من حکمة له ( علیه‏السلام )

متن^[1] و ترجمه^[2] :

وَ قَالَ ( علیه‏السلام ) اعْجَبُوا لِهَذَا الْإِنْسَانِ

یَنْظُرُ بِشَحْمٍ وَ یَتَکَلَّمُ بِلَحْمٍ

وَ یَسْمَعُ بِعَظْمٍ وَ یَتَنَفَّسُ مِنْ خَرْمٍ

براى (آفرینش) این انسان به شگفت آئید (اندیشه نمائید تا به قدرت و توانائى آفریدگارش پى برید که او را طورى آفریده) که با پیهى (چشم) مى‏بیند، و با گوشتى (زبان) سخن مى‏گوید، و با استخوانى (گوش) مى‏شنود، و از شکافى‏ (بینى) نفس مى‏کشد.

ز روى فـکــر انــدر کـــار انســان

نــظـــر آریـــد و در پــیــدایــش آن

کـه انــدر خلقتـش باشـد غـرائـب

شــگـفـت انــگیـز اسـرار و عـجائب

جهـان و هـر چه انـدر آن ز تـنـبـیــه

هـمـى بــیــنــد مـرا و بـا پـاره پـیـه

که خود آن پیه باشد چشم و دیـده

هـــزاران پـــرده پــیــش آن دریـــده

به پـاره گوشـت که نـامش زبانـسـت

فصـاحت را بـیانـش ترجـمـان اسـت

کند آن گوش چون ساز سخن ساز

عـیــان از آن شـود بــس گـوهـر راز

به قطعـه اسـتخوان کـه گـوش باشـد

شـنـیـدن را بـکـار از هوش بـاشـــد

زبـان هر که بر هر حرف گویا اسـت

بدون کاست و کم گوش شنو است‏

ز ســوراخ دمــاغ و راه بــیــنــى

نفس خوش مى‏کشد نیکو چو بینی

1- نهج­ البلاغه فیض­الاسلام ص1091

2- ترجمه و شرح نهج­البلاغه فیض­الاسلام ج1 ص1091. ترجمه منظوم از شرح ‏نهج‏البلاغه ‏منظوم محمدعلی ­انصاری­قمی، ج 9، ص 15

نوشته شده توسط گروه نهج البلاغه