دست خدا با جوانمردان

وَ قَالَ (علیه‏السلام ):

أَقِیلُوا ذَوِی الْمُرُوءَاتِ عَثَرَاتِهِمْ فَمَا یَعْثُرُ مِنْهُمْ عَاثِرٌ إِلَّا وَ یَدَهُ بِیَدِ اللَّهِ یَرْفَعُهُ

و درود خدا بر او، فرمود:

از لغزشهاى افراد جوانمرد، چشم‏پوشى کنید،

که کسى از ایشان نمى‏لغزد مگر آن که دست خدا به دست اوست و او را بلند مى‏کند.

و مِن حِکمَةٍ لَهُ ( علیه‏السَّلام )

دست خدا با جوانمردان

متن^[1] و ترجمه^[2] :

شرح :

امام (ع) با یادآورى این مطلب که دست خدا به دست جوانمردان است و آنان را بلند مى‏کند، در مورد، گذشت از لغزشهاى جوانمردان، که به ندرت لغزش از آنها سر مى‏زند، تشویق کرده است مانند داد و ستد آنان که ممکن است پشیمان شوند. کلمه: «عثرات» را براى خطایى که از روى بى‏توجّهى از آنان سرزند، و لفظ «ید» را براى عنایت و قدرت خداوندى، استعاره آورده است. و این که دست خدا به دست آنهاست و آنان را بلند مى‏کند، کنایه از وابستگیهاى آنان به خدا و جبران حال ایشان است، توضیح آن که جوانمردى، فضیلت بزرگى است که باعث جلب توجّه مردم و میل قلبى و کمک آنان مى‏گردد، بدین ترتیب، خطاکار جوانمرد، براى عنایت خدا، و هم چنین به پاخواستن و جبران لغزش خود، آمادگى پیدا مى‏کند^[3] .

نکتۀ دیگر این که حضرت امیر (ع) به ما هشدار می­دهند که مبادا اگر لغزشی از اهل مروت دیدیم، آن را برای ایشان بزرگ و نابخشودنی بپنداریم و گمان کنیم خداوند متعال ایشان را مورد غضب قرار خواهد داد و دیگر هدایت نخواهد کرد. بلکه باید بدانیم به واسطۀ جوانمردیشان دست خداوند با آنهاست و سرانجام نجاتشان خواهد داد^[4] .

------------------------

 [1] نهج­البلاغۀ فیض­الاسلام ص 1094

[2] ترجمه­‏شرح‏نهج‏البلاغه(ابن‏میثم)، ج 5 ، ص 42

[3] ترجمه­شرح‏نهج‏البلاغه(ابن‏میثم)، ج 5 ، ص 422

[4] مؤلف

نوشته شده توسط گروه نهج البلاغه