پرچم هدایت

جمعیت موج می زد؛

نمی دانم چند میلیون نفر بودند، هر چه بود تا به حال چنین جمعیتی را ندیده بودم.

مدیر کاروانمان برای اینکه در آن ازدحام جمعیت کسی گم نشود یک نفر را مسئول پرچم کاروان کرده بود و گفته بود همه به این پرچم نگاه کنند و زائرین به دنبال این پرچم بروند.

هر وقت بصورت گروهی می خواستیم جایی برویم من فقط به پرچم نگاه می کردم، بعضی مو اقع هم که از کاروان عقب می افتادم چون پرچم را دنبال می کردم کاروان را گم نمی کردم،

اما یک بار که دسته جمعی بیرون رفته بودیم در میان راه چند تا دست فروش دیدم که تسبیح می فروختند، رفتم که قیمت کنم و چند تایی برای سوغاتی بگیرم، وقتی خریدم را کردم دیگر کاروان را ندیدم،

اضطراب تمام وجودم را گرفته بود، نمی دانستم چه کار کنم، یک ساعت تمام دور خودم می چرخیدم و پیدایش نمی کردم،

ناامید و خسته شده بودم.

می خواستم بزنم زیر گریه!، که یکدفعه مدیر کاروانمان به پشت شانه ام زد و گفت:

- کجایی تراب جان؟ بریم که خیلی دیر شده.

بعدا از هم اتاقیم شنیدم که گفت:

-وقتی به مکان قرار کاروان رسیدیم و دیدیم که تو گم شدی، مدیر کاروان سریع اومد دنبالت،

خدا خیرش بده؛ خیلی آدم دلسوزیه.

بعضی اوقات اتفاقاتی برای آدم پیش می آید که نشانه است، نشانه ی یک حقیقت بزرگ؛

آن روز همه اش به خودم می گفتم که:

- آقا تراب!

درسته که شیعه ی امیرالمومنینی؛

اما حواست باشه یک وقت به خاطر بازیچه های دنیا پرچم هدایت را گم نکنی.

پیامبر خدا صلی الله علیه وآله می فرمایند:

علی‏ علیه السلام نشانه حق و پرچم هدایت است. ^[1]

تو (علی) راه بهشت و پرچم هدایت و نشان حقّی. ^[2]

ای ابوذر! این (علی ‏علیه السلام)، پرچم هدایت، کلمه تقوا و ریسمان استوار است. ^[3]

ای علی!... تو چراغ در تاریکی هستی. تو مشعل هدایتی و تو پرچم برافراشته برای مردم دنیایی. ^[4]

 

----------------------

[1] الأمالی، طوسی:1107:506.

[2] شرح الأخبار:567:264:2.

[3] تفسیر فرات:503:372، تأویل الآیات الظاهرة:8:872:2.

[4] الأمالی، صدوق:489:383، بشارة المصطفی:54.

نوشته شده توسط گروه فضائل