عمرو بن حَمِق بن کاهِن خُزاعی از یاران بزرگ پیامبر خدا[1] و از همراهان استوارْگام علی علیه السلام[2] و یار وفادار حسن بن علی علیهما السلام است. [3] .
او بعد از صُلح حُدَیبیّه اسلام آورد[4] و احادیثی از پیامبر صلی الله علیه وآله فرا گرفت. او پس از پیامبر خدا از معدود کسانی است که حقّ خلافت را پاس داشت و در کنار علی علیه السلام استوار ایستاد.[5] او در خیزش مسلمانان علیه عثمان، شرکت کرد و فریاد حق را علیه دگرسانیهای ناهنجار در خلافت وی بیان کرد.[6]
او در نبردهای علی علیه السلام بِشْکوه و سختکوش و استوار، شرکت کرد.[7] این همراهی، آن اندازه ارجمند بود که علی علیه السلام به او فرمود:
«ای کاش در میان پیروان من، صد تن چُونان تو میبود!».[8]
باری! عمرو، رهیافته و ژرفنگر بود و بصیرتش بدانگونه بود که خود را فانی در علی علیه السلام میدانست و هوشمندانه و مؤمنانه میگفت:
چون تو فرمان دهی، ما را رأیی نخواهد بود.
عمرو، یار همگام و همراه حُجْر بن عَدی و همفریاد او علیه ستم بنیامیّه بود[9] و بدین سان، معاویه آهنگ قتل او کرد و در سال 50 هجری - پس از آن که همسر ارجمندش را برای دست یافتن به او زندانی کرده بودند - توسط عمّال معاویه به شهادت رسید.[10]
پس از به شهادت رساندن عمرو، سر وی را به سوی معاویه گسیل داشتند[11] و این، اوّلین سَری بود که در اسلام از دیاری به دیاری دیگر فرستاده شد.[12]
ابا عبد اللَّه الحسین علیه السلام در نامه پرشِکوه و کوبندهاش به معاویه، از آن بزرگوار با عنوان «بنده صالح خدا» و «سختکوش در عبادتْ» یاد نمود و معاویه را به خاطر قتل او نکوهش کرد.[13]
پینوشتها:
[1] الطبقات الکبری:25:6، تهذیب الکمال:4353:597:21، المعارف:291.
[2] رجال الطوسی:644:70.
[3] رجال الطوسی:940:95، مناقب آل أبی طالب:40:4.
[4] الاستیعاب:1931:258:3، اُسد الغابة:3912:205:4، تهذیب الکمال:4353:597:21، المعارف:291. در دو منبع اخیر آمده است:«در حجّة الوداع، بیعت کرد و پس از آن، همراه پیامبرصلی الله علیه وآله بود».
[5] الاختصاص: 7، رجال الکشّی: 78:186:1.
[6] الطبقات الکبری:25:6، أنساب الأشراف:219:6، تاریخ الطبری:393:4. در دو منبع اخیر آمده است:«او یکی از چهار نفری بود که به خانه عثمان، داخل شدند».
[7] الطبقات الکبری:25:6، تهذیب الکمال:4353:597:21، المعارف:291.
[8] وقعة صفّین:104، الاختصاص:15.
[9] المعارف:291، الاستیعاب:1931:258:3، اُسد الغابة:3912:206:4. در دو منبع اخیر آمده است:«حجر بن عدی را یاری داد».
[10] تاریخ الیعقوبی:232:2، اُسد الغابة:3912:206:4.
[11] تهذیب الکمال:4353:597:21، المعارف:292، الاستیعاب:1931:258:3.
[12] الطبقات الکبری:25:6، أنساب الأشراف:282:5، تاریخ الإسلام:88:4.
[13] رجال الکشّی:99:253:1، الاحتجاج:164:90:2، أنساب الأشراف:129:5.
نوشته شده توسط گروه اصحاب