زنده کردن ام فروه

سلمان فارسی در یک روایت طولانی می گوید: زنی از انصار به نام ام فروه که از دوستداران حضرت علی علیه السلام بود، کشته شد. در هنگام کشته شدن آن زن،حضرت علی علیه السلام آنجا نبود؛ حضرت بعد از شنیدن خبر کشته شدن ام فروه به بالای قبر او رفته و سرش را به سوی آسمان بلند و عرض کرد:«اللهم یا محیی النفوس بعد الموت، و یا منشی العظام الدارسات بعد الفوت،احی لنا ام فروه و اجعلها عبره لمن عصاک؛ پروردگارا! ای کسی که جان ها را بعد از مردن زنده می کنی و ای رویاننده استخوان های پوسیده، ام فروه را برای ما زنده کن تا عبرتی برای کسانی باشد که نافرمانی تو را کرده اند.»

به یکباره صدایی از آسمان آمد که می گفت: ای امیرالمومنین! به آنجایی که دعا کردی برو.

حضرت علی علیه السلام به بالای قبر ام فروه رفت و فرمود: ای بنده خدا! به اذن الهی به پا خیز.

ام فروه از قبر با گریه بیرون آمد و گفت: ای امیرالمونین! خواستند که نور تو را خاموش کنند، ولی خداوند اراده کرد که نورت را درخشان تر کند و یاد و نامت را بالا برد؛ اگر چه کافران از آن کراهت داشتند.

پس امیرالمومنین علی علیه السلام آن زن را به شوهرش برگرداند و بعد از زنده شدن دو پسر به دنیا آورد و شش ماه بعد از امیرالمومنین علیه السلام زنده بود.^[1]

---------------

[1].الثاقب فی المناقب،ص226؛الخرائج و الجرائح،ج2،ص548

    به نقل از کتاب قضاوت ها و معجزات حضرت علی علیه السلام با کمی تلخیص

نوشته شده توسط گروه معجزات