شکرت خدا!

اول به این سوال کمی فکر کن، بعد ادامه ی مطلب را بخوان.

فکر می کنی بزرگترین نعمتی که خداوند به تو عطا کرده است چه نعمتی است؟

 

سلامتی و پدر و مادر و فرزند و غیره نعمت های بزرگی هستند،

منظورم نعمتی است که برایت بیشترین ارزش را دارد؛

حاضری برای حفظ آن از همه ی نعمت های دیگر بگذری!

قطعا جواب سوال را می دانی و در دلت یک نام است که دارد غلیان می کند؛

نامی که وقتی به گوشَت می خورد، از آن احساس شعف و امید می کنی؛

نامی که امید داری در روز بی کسی دست گیرت شود؛

نامی که با شنیدنش تمام سلول های بدنت به لرزه در می آیند و بلند فریاد می زنند؛

 

امیر مؤمنان علی علیه السلام می فرمایند:

« من هماورد قهرمانان و بر زمین زننده دلیران هستم. من آنم که چشم شرک را درآوردم و عرش آن را لرزاندم.

با جهادم بر خدای متعال منّت نمی ‏نهم و به عبادتم نمی نازم؛

بلکه از نعمت‏ های پروردگارم سخن می‏ گویم.» ^[1]

این نعمت را خدا از روی فضل و کرمش به ما عطا کرده،

من که هر چه به خود نگاه می کنم، فضیلتی نمی یابم که به واسطه ی آن لایق این نعمت باشم؛

ذلک فضل الله؛

از آن خوب مراقبت کن.

شکر نعمت نعمتت افزون کند

     کفر، نعمت از کفت بیرون کند

 -------------

[1] شرح نهج البلاغة:296:20.

 نوشته شده توسط گروه فضائل