«امام؛ رفیقی است همراه، و پدرى است مهربان، و برادری همدم، و مادری بسیار
دلسوز به فرزند کوچک، و پناهگاه بندگان در حوادث ناگوارست.»
این کلمات نورانی را از زبان امام مهربانمان - امام رضا علیهالسلام - در سفرشان به ایران (مرو) شنیدیم.
امام
پدر ماست. براستی پدر ماست. پیامبر رحمت هم فرمود: «أَنَا وَ عَلِیٌّ
أَبَوا هَذِهِ الْأُمَّةِ» : «من و علی علیهالسلام پدران این امّتیم.»
(عیونأخبارالرضاعلیهالسلام 2/85 ح29)
آنهم چه پدری؟ مهربانترین.
آیا از خداوند مهربانتر سراغ داریم؟ امام خلیفةالله است؛ جانشین خدا. او
مهربانترین است. او مظهر رحمت خداست. امام باقر علیهالسلام فرمود:
«نَحْنُ رَحْمَةُ اللَّهِ عَلَى خَلْقِهِ» : «ماییم رحمت خداوند بر
آفریدگانش.» (امالی شیخطوسی/654 ح4)
پس پدر مهربانمان از یادمان نرود. «الْإِمامُ ... الْوالِدُ الشَّفیقُ» : «امام پدری است مهربان.» (کافی 1/198 ح1)