علت سانسور احتراق خانه وحی

چرا مورّخین سنّی سخنی از «وقوع احراق خانه فاطمه‌علیهاالسّلام» به میان نیاورده‌اند؟ علّت چنین حذف و سانسوری چیست؟

پاسخ:

مورّخین سنّی تنها به ثبت حوادثی پرداخته‌اند که انگشت اتّهام خواننده را به سمت نظام خلافت برنگرداند و باور خواننده را به سوی حقّانیّت عملکردهای امیرالمؤمنین و فاطمه زهراعلیهماالسّلام متمایل نسازد.

بنابراین، نقل کامل «وقوع احراق خانه فاطمه‌علیهاالسّلام» در تعارض با انگیزه و معیار ایشان در نقل مطالب تاریخی قرار می‌گیرد. از سوی دیگر این احتمال که خواننده سنّی هنگام مواجهه با سندی حاکی از «احراق درب خانه فاطمه‌علیهاالسّلام»، ابوبکر را به «ارتکاب جنایت» متّهم سازد؛ احتمالی کاملاً جدّی است؛ به ویژه که از قول ابوبکر نوشته‌اند:

«دوست می‌داشتم روزی که بر فُجائة سُلمی دست یافتم او را می‌کشتم و یا این‌که آزادش می‌کردم و هرگز او را به آتش نمی‌کشیدم.»

یعنی حتّی خود ابوبکر هم آتش‌افروزی را قبیح و غیر انسانی و غیر اخلاقی می‌دانسته است.

بنابراین، هر چقدر مورّخین سنّی این حق را به ابوبکر بدهند که برای سرکوب مخالفانش از «سوزاندن با آتش» بهره ببرد، ولی چون خودِ خلیفه ـ در ماجرای فُجائة ـ استفاده از این حق را ناخوشایند دانسته است، لذا مورّخین سنّی برای صیانت از انگیزه‌شان در نقل ماجرای «تهدید به احراق»، از درج اسناد حاکی از «احراق درب خانه فاطمه‌علیها‌السّلام» صرف‌نظر نموده‌اند. زیرا وجدان انسان‌ها قبول نمی‌کند که خلیفه پیامبر، مخالفین خود را زنده در آتش بسوزاند.

پس باید به گونه‌ای این مطالب نقل گردد که تأمین‌کننده هدف نویسنده محسوب شود، یعنی حوادث «احراق بیت فاطمه‌علیهاالسّلام» به «تهدید به احراق» تقلیل یابد.(1)(2)

این نحوه از کتمان حقایق در قرون نخستین، الگوی نسل‌های بعدی نیز قرار گرفته و برخی مورّخین، به پیروی (آگاهانه یا مقلّدانه) از عملکرد پیشینیان، از ثبت «اسناد احراق» پرهیز کرده‌اند؛ به گونه‌ای که هیچ کدام از نقل‌های آتش‌افروزی، در چاپ‌های فعلی از منابع اهل سنّت یافت نمی‌شود.

1- بر اساس این مبنا، به روشنی می‌توان حدس زد که در ماجرای هجوم، آتش مهیبی افروخته شده؛ چرا که در فضای فکری مخاطبِ سنّی، شعله‌ور شدن چند بوته خار ـ همچون فریادهای تهدیدآمیز به احراق ـ ، قابل پذیرش و توجیه است و نیازی به سانسور خبری ندارد.

2- برای آشنایی با بررسی‌های سندیِ نقل‌های حاکی از تهدید به احراق و دفاع علمی از اسناد آن‌ها بر اساس مبانی رجالی پذیرفته شده در میان دانشمندان  اهل سنّت، به کتاب‌های: «الحجّة الغرّاء علی شهادة الزهراء» تألیف: آیة الله جعفر سبحانی و «ظُلامة الزهراء فی روایات اهل السنّه» تألیف: شیخ یحیی عبدالحسن الدوخی مراجعه نمایید.