هفت درس سال 90

سال ۱۳۹۰ با همه ی تلخی ها و شیرینی هایش رو به پایان است. سالی که مروری کوتاه بر وقایعش درس های عبرت آموزی به همراه دارد:

۱. سخت ترین امتحان یک مومن، آزمون اطاعت از ولایت است. حتی آنها که بارها از این آزمون سربلند بیرون آمده اند و در همه ی شهر، شهره اند به ولایت پذیری، ممکن است بلغزند و خانه نشین شوند.

۲. مهمترین ویژگی یک رهبر، دیدن افق های دوری است که برای خواص و عوام قابل درک نیست. حالا این دوراندیشی می تواند قاطعیت در ابقای یک وزیر باشد یا شجاعت در پیش بینی سیلی سخت تر مردم به چهره ی استکبار.

۳. دیروز جبهه ها، دانشگاه شهادت بودند، امروز دانشگاه ها، جبهه ی شهادتند. راستی آخرین باری که موساد یک بازیگر، کارگردان، نویسنده یا استاد فلسفه ی ایرانی را ترور کرده کی بوده است؟!

۴. "عدو شود سبب خیر" انگار ترجمه ی ادبی تحریم غربی ها علیه ایران است. بعضی ها خیال می کردند "آمریکا هیچ غلطی نمی تواند بکند" فقط یک شعار است!

۵. لجاجت صفت تعدادی از سیاستمداران این مرز و بوم شده است. لجاجت در ماندن در توهم با زدن حرف های دوپهلو هنگام رای دادن، لجاجت در حمایت از یک فرد خاص، لجاجت در سوال پرسیدن بی فایده، لجاجت در دادن جواب های ظاهرا آمیخته با شوخی و ...

۶. سالی که گذشت بیشتر از همه این درس مهم را داشت که با وجود اختلاس سه هزارمیلیاردی، با وجود سیاستمداران لجوج، با وجود قیمت ارز و سکه، با وجود گرانی و مشکلات، این ملت همچنان انقلابی است و هرجا لازم باشد این موضوع را ثابت می کند حالا می خواهد ۲۲ بهمن باشد یا ۱۲ اسفند.

۷. سال ها "ولی امر مسلمین" می گفتیم اما معنایش را خوب درک نمی کردیم. در این امواج بیداری اسلامی که نفوذ کلام حضرت ماه را در جان جوانان مسلمان جهان دیدیم تازه فهمیدیم ولی امر مسلمین و نایب امام زمان بودن یعنی چه!

منبع:

www.sarallah-z.blogfa.com