جواز زیارت قبر رسول الله

در کتاب های علمای اهل تسنن برای زیارت مرقد مطهر رسول خدا صلی الله علیه واله وسلم کیفیت – اداب و آثاری بیان نموده اند که لازمه آنها جواز بلکه استحباب زیارت آن حضرت است.

از جمله مواردی که وهابی ها به مسلمانان مخصوصا شیعه ایراد می گیرند وبه آن حساسیت نشان می دهند اداب روضه منوره و حرم رسول خدا از دخول حرم – کیفیت ایستادن – نماز خواندن در مکان خاص دست زدن و تبرک جستن به قبر و یا ستون ها – منبر و زیارت خواندن مخصوص و نظایر این هاست.

صنعانی می گوید:طواف به قبور و تبرک و مالیدن دست یا اعضای دیگر به قبور از موجبات شرک می باشد و به درستی که فعل آن مانند فعل جاهلیت برای بت هاست.(کشف الارتیاب ص 341)

وهابی ها در نامه ای که به شیخ الرکب المغربی نوشتند آورده بودند که تعظیم قبور انبیا و اولیا از موارد شرک و عبادت بت ها محسوب می شود. و وهابیان دیگر نیز به آن تصریح نموده اند.

در پاسخ این سخنان می گوییم:

اولا:تعظیم قبور انبیا و اولیا از مصادیق و موارد بزرگداشت و تعظیم شعایر الهی است:(و من یعظم شعائر الله فانها من تقوی القلوب)حج ایه 32

و هیچ دلیلی بر تحریم آن وجود ندارد مگر بعضی از موارد تعظیم مانند سجده بر قبور و نماز خواندن بر آنها و هر نوع احترامی که به قصد عبادت نه صرف احترام و محبت انجام شود.

ثانیا:همان گونه که در مباحث توسل گفته می شود هر تعظیم و خضوعی عبادت نیست و موجب شرک نمی شود یا حرام نیست بلکه نوع خاصی از تعظیم عبادت محسوب می شود وآن خضوع و تعظیم در برابر فردی است که او را خداوند می داند و برای او الوهیت قائل است وگرنه باید تعظیم و احترام در برابر پدر و مادر و بزرگان و اساتید و... همه عبادت و موجب کفر ئ شرک باشد.بنابراین احترام و تعظیم در برابر کسی که خدا او را بزرگ قرار داده مانند انبیا و اولیا و علما و صالحین عبادت نیست بلکه چون خداوند او را عظیم شمرده ما نیز او را عظیم می شمریم پس به نوعی تعظیم و بزرگداشت خداوند است مانند احترام به پدر و مادر وبرادران دینی به جهت این که خداوند به احترام انها امر نموده و فرموده :(واخفض لهما جناح الذل من الرحمه و قل رب ارحمهما کما ربیانی صغیرا)اسرا آیه 24

هم چنین تعظیم و احترام به کعبه به اعتبار این که خانه خداوند است و مسجدالحرام – رکن – مقام حجرالاسود صفا و مروه منی و مشعر عرفات و نظایر آن همه این ها به اعتبار انتساب و اضافه ای است که به خداوند دارند و اگر بزرگداشت و تعظیم و احترام قبور انبیا و اولیا شرک باشد باید تعظیم و احترام این اماکن و یا افراد نیز شرک باشد همان گونه که احترام و تعظیم پیامبران و اولیا و صالحان در زمان حیاتشان نه تنها شرک نیست بلکه از نظر ایات وروایات ممدوح و پسندیده است در حال ممات و پس از مرگ هم تعظیم و تکریم انها ممدوح و دارای فضیلت است زیرا حرمت انها با مرگشان از بین نرفته و ساقط نمی شود مالک در مناظره ای که با منصور دوانیقی در حرم رسول خدا داشت گفت:

ان حرمه النبی میتا کحرمه حیا(تبیین باورهای شیعی ج 3 ص 61)

یعنی:احترام پیامبر بعد از وفات همانند احترام او در حال حیات است