جاری

 آن نام که جاری شده از سوی خدا، عالی اعلی، "علی نامی "  است که  بر مُلک جهان گرچه امیر  است، خودش دوش کِشد کیسه ی خرما، دل شب ها و به دنبال یتیمی است  که هر شب  رَود و راحت و آسوده بخوابد و بداند که همان مرد خدا آید و دستی ز محبّت به سر و روش کشاند و چو هر شب سهم او در بَرَش آرام گذارد ... و اگر لفظ پدر کافی او نیست ولی او که پدر هست ... پدر جان! ما همه  غرق گناهیم و  همه روی سیاهیم. "تو که ما را نه رها کردی و نه غافلی از ما"، دل آلوده ی ما را  بنما صاف و "خدا را تو  بخوان" تا که ببخشاید و ما چشم بیابیم و ببینیم "محبّت ز تو  جاری است و آرام بگیریم."

یا علی