ترس از افزایش نعمت ها

(حکمت 24) و مِن حِکمَةٍ لَهُ ( علیه‏السَّلام )

ترس از خدا در فزونى نعمت‏ها

متن^[1] و ترجمه^[2]:

وَ قَالَ ( امیرالمومنین علیه السّلام ) یَا ابْنَ آدَمَ إِذَا رَأَیْتَ رَبَّکَ سُبْحَانَهُ یُتَابِعُ عَلَیْکَ نِعَمَهُ وَ أَنْتَ تَعْصِیهِ فَاحْذَرْه‏

"اى فرزند آدم هنگامى که ببینى پروردگارت پى‏درپى نعمتهایش را بر تو مى‏فرستد در حالى که تو معصیت او را میکنى بترس (که مجازات سنگینى در انتظار تو است)."‏

شرح^[3] :

آدمى را از نافرمانى خدا، در حالى که نعمتهاى الهى پیاپى به او مى‏رسد، به وسیله ترس از خدا برحذر داشته است، توضیح آن که چون سپاس دائمى زمینه‏ساز فزونى نعمت است، ناسپاسى در برابر نعمت، و نافرمانى خداوند که مستلزم ناسپاسى است، موجب فزونى نیافتن نعمت بلکه زمینه براى کاستى نعمت و نزول بلاست، چنان که خداى تعالى فرموده است:

"وَ إِذْ تَأَذَّنَ رَبُّکُمْ لَئِنْ شَکَرْتُمْ^[4]"

و همین است جاى ترس از خدا. «واو»، در سخن امام: «و انت‏» واو حالیه است.

-------------------------

[1] فیض­الاسلام، کلمات قصار، ص 1097

[2] ترجمه‏گویاوشرح‏فشرده‏اى‏برنهج‏البلاغه(مکارم) ، ج 3 ، صفحه‏ى 219

[3] ترجمه‏شرح‏نهج‏البلاغه(ابن‏میثم)، ج 5، ص 426

[4] سوره ابراهیم (14) آیه (7) یعنى: اگر ناسپاسى کنید به عذاب سختى گرفتار مى‏کنیم.

نوشته شده توسط گروه نهج البلاغه