بیست و پنج بهمن، برایِ من، تولدی دوباره بهمن

عکس.ن: این عکس را که از بازگردانی کارت حافظه دوربین بدست آوردم یک نکته را نشان می‏دهد،که منطق منافقین و اراذل سبز، منطق سطل زباله است و بس.

پ.ن: در مورد ۲۵ بهمن ۸۹ حرف برای گفتن زیاد دارم، اما حس می‏کنم هرطور بیان بشه شکل و شمایل ریاکارانه به خود میگیره؛ پس بی‏خیال.

اما گفتن این مطلب خالی از لطف نیست که حس می‏کنم ۲۵ بهمن ۸۹ سرآغاز زندگیِ جدید و انگار دوباره متولد شدم. حتی جالب اینجاست که همسرم هم امشب که شب ۲۵ بهمن هست از طرف خودش و امیرعلی کوچولومون برام هدیه تولد خریده…

این‏ عکس‏ها هم سندی است به یادگار از اینکه “حسین قدیانی” و “میثم محمدحسنی” عکاسِ عکاس مسلمان شدند.

“با ولایت زنــده ایم، تا زنده ایم رزمنده ایم/ فان حزب الله هم الغالبون”

   

پ.ن۲: عصر امروز “۲۵ بهمن ۹۰″ که در خیابان انقلاب، آزادی و همچنین خیابان نواب تقاطع کلهر “محل مجروحیتم” میچرخیدم و گشت میزدم، بی شرف شدن و بی آبروشدن فرقه سبز منافق رو دوباره نظاره میکردم و یادم افتاد از دوست عزیزم “عماد بشرا” که خیلی دوستش دارم در این مطلب یادی نکردم!  احتمالاً ندونید، اما من و عماد بشرا هر دو باهم بودیم و مجروح شدیم، هرچند شاید کمتر از من مجروح شد، اما اجر و ثوابش از من بیشتر است. چون بهتر از من است…

منبع : عکاس مسلمان

شاید این جمعه بیاید ، شاید ...