قرآن چون سدی عظیم در برابر وهابیت

بسم الله الرحمن الرحیم

یکی از ویژگی‌های قرآن اینست که برای خواننده منصف هیچ راهی باقی نمی‌گذارد مگر آنکه به ولایت امیرالمومنین ^{سلام‌الله‌علیه} ایمان آورد و این خصوصیت برای برخی که شعارشان حسبنا کتاب الله است حجتی آشکار است که خداوند در روز قیامت علیه آنان اقامه می‌نماید و لو اینکه علی‌الظاهر عذرتراشی کنند (بل الانسان علی نفسه بصیره ولو القی معاذیره).

در این مقاله به عنوان نمونه فقط سه آیه که به تصریح علمای بزرگ اهل سنت در مورد امیرالمومنین ^{سلام‌الله‌علیه} نازل شده است، اشاره می‌شود تا چراغی باشد برای حقیقت جویان و پاسخی برای معاندان. البته بر محققان پوشیده نیست که یک مقاله گنجایش آیات نازل شده در فضیلت فاروق اعظم امیرالمومنین علی‌ابن‌ابیطالب ^{سلام‌الله‌علیه‌} را ندارد.

1.    فَمَنْ حَاجَّکَ فِیهِ مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَکَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَأَبْنَاءَکُمْ وَنِسَاءَنَا وَنِسَاءَکُمْ وَأَنْفُسَنَا وَأَنْفُسَکُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَةَ اللَّهِ عَلَى الْکَاذِبِینَ (آل‌عمران61)

حضرت علی‌ابن‌ابیطالب ^{سلام‌الله‌علیه} جان پیامبر اکرم ^{صلی‌الله‌علیه‌و‌آله} هستند. در این آیه شریفه مصداق "انفسنا" از نظر بسیاری از علمای بزرگ اهل سنت کسی نیست جز امیرالمومنین علی‌ابن‌ابیطالب ^{سلام‌الله‌علیه} .

(صحیح مسلم ج7 ص120 حدیث6373، مسند احمد ج4 ص139، تفسیر طبری ج6 ص482 حدیث7190)

 

2.       سَأَلَ سَائِلٌ بِعَذَابٍ وَاقِعٍ (1) لِلْکَافِرِینَ لَیسَ لَهُ دَافِعٌ (معارج1-2)

این آیه در مورد کسی است که نسبت به بیان عبارت "من کنت مولاه فهذا علی مولاه" در روز غدیر به پیامبر اعتراض نمود و به پیامبر گفت: اگر راست می گویی از خداوند بخواه بر من عذاب نازل کند و خداوند بر او سنگی نازل نمود که از پشتش خارج شد.

 

وقیل هو الحرث بن النعمان الفهری وذلک أنه لما بلغه قول رسول الله صلى الله علیه وسلم فی علی کرم الله تعالى وجهه من کنت مولاه فعلى مولاه قال اللهم إن کان ما یقول محمد صلى الله علیه وسلم حقاً فامطر علینا حجارة من السماء فما لبث حتى رماه الله تعالى بحجر فوقع على دماغه فخرج من أسفله فهلک من ساعته وأنت تعلم أن ذلک القول منه علیه الصلاة والسلام فی أمیر المؤمنین کرم الله تعالى وجهه کان فی غدیر خم (تفسیر آلوسی ج21 ص256)

همچنین در منابع زیر نیز چنین معنایی بیان شده است.

(تفسیر قرطبی ج18ص242، تفسیر الکشف و البیان ثعلبی ج 13 ص366، تفسیر اللباب لابن عادل ج15 ص 456،)

 

3.       وَمِنَ النَّاسِ مَنْ یشْرِی نَفْسَهُ ابْتِغَاءَ مَرْضَاةِ اللَّهِ وَاللَّهُ رَءُوفٌ بِالْعِبَادِ (بقره 207)

این آیه مربوط به لیلة المبیت است که در آن شب امیرالمومنین ^{سلام‌الله‌علیه} در بستر پیامبر می‌خوابد. به خاطر این فداکاری بزرگ خداوند در مقابل فرشتگان مقرب جبرئیل و میکائیل به امیرالمومنین ^{‌سلام‌الله‌علیه} مباهات می‌کند. ثعلبی از مفسران اهل سنت اینگونه نقل می‌کند

·     وقال الثعلبی : ورأیت فی الکتب إن رسول الله {صلى الله علیه وسلم} لما أراد الهجرة خَلف علی بن أبی طالب بمکة لقضاء دیونه ورد الودایع التی کانت عنده فأمره لیلة خرج إلى الغار وقد أحاط المشرکون بالدار أن ینام على فراشه {صلى الله علیه وسلم} وقال له : «إتشح ببردی الحضرمی الأخضر، ونم على فراشی، فإنّه لا یخلص إلیک منهم مکروه إنشاء الله، ففعل ذلک علی، فأوحى الله تعالى إلى جبرئیل یکائیل إنی قد آخیت بینکما وجعلت عمر أحدکما أطول من عمر الأخر فأیکما یؤثر صاحبه بالبقاء والحیاة؟ فإختار کلاهما الحیاة فأوحى الله تعالى إلیهما : أفلا کنتما مثل علی بن أبی طالب ج آخیت بینه وبین محمّد {صلى الله علیه وسلم} فبات على فراشه (یفدیه) نفسه ویؤثره بالحیاة، إهبطا إلى الأرض فاحفظاه من عدوه، فنزلا فکان جبرئیل عند رأس علی ومیکائیل عند رجلیه، وجبرئیل ینادی : بخ بخ من مثلک یا بن أبی طالب، فنادى الله عزّ وجلّ الملائکة وأنزل الله على رسوله {صلى الله علیه وسلم} وهو متوجه إلى المدینة فی شأن علیج {وَمِنَ النَّاسِ مَن یشْرِى نَفْسَهُ ابْتِغَآءَ مَرْضَاتِ اللَّهِ} ».

§         (تفسیر الکشف و البیان للثعلبی ج1 ص409)

·     قال ابن عبّاس : نزلت فی علی بن أبی طالب حین هرب النبی {صلى الله علیه وسلم} من المشرکین إلى الغار مع أبی بکرالصدیق ونام علی على فراش النبی {صلى الله علیه وسلم} . (همان)

 نویسنده: حذیفه فاطمی