تمسخر مؤمنان ...

والذین یؤذون المؤمنین و المؤمنات بغیر مااکتسبوا فقد احتملوا بهتانا و اثما مبینا

 کسانى که مردان و زنان مؤمن را، بدون آنکه کارى کرده باشند، آزار مى دهند، بهتان و گناه آشکارى را به دوش کشیده اند. ^[1]

از مقاتل نقل شده است که این آیه در حق علی بن ابیطالب علیه السلام نازل شد ، چرا که گروهى از منافقان او را مى آزردند. ^[2]

همچنین در کنار آیه ی مذکور ، آیات مرتبطی نیز به چشم می خورد از جمله :

انّ الذین أجرموا کانوا من الذین یضحکون و اذا مرّوا بهم یتغامزون؛

 گناه کاران همواره به مؤمنان مى خندیدند، و چون بر آنها مى گذشتند، ایشان را به ریشخند مى گرفتند.^[3] 

زمخشرى مى گوید:

گفته شده است که علی بن ابیطالب علیه السلام با جمعى از مسلمانان وارد مجلسى شدند و منافقان آنها را مسخره کردند و به آنها خندیدند و به آنها اشاره کردند و بعد به نزد یاران خود رفتند و گفتند: امروز اصلع (؟) را دیدیم. پیش از آنکه علی علیه السلام نزد رسول خدا صلی الله علیه و آله برسد، این آیه نازل شد. ^[4]

__________________________________________________________

پی نوشت :

[1]. سوره احزاب، آیه 58.

[2]. واحدى نیشابورى، اسباب النزول، ص 273.

[3]. سوره مطففین، آیه 30-29.

[4]. زمخشرى، محمد بن عمر، الکشاف؛ فخر رازى، التفسیرالکبیر در تفسیر آیه مذکور.

نوشته شده توسط طه حسن زاده