علل امتناع از هتاکی

در صحیح مسلم از عامر بن سعد بن ابى وقاص ، از پدرش سعد روایت کرده که گفت : معاویه بن ابى سفیان (علیه لعائن اللّه ) به سعد دستور داده بود: به ابو تراب على بن ابی طالب علیه السلام ناسزا بگوید و او امتناع مى ورزید، روزى معاویه از او پرسید: چه چیز تو را از دشنام به على باز مى دارد؟ گفت : من تا زمانی که از رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلّم سه جمله را به یاد دارم ، على بن ابی طالب  را دشنام نخواهم داد، و اگر که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم یکى از آنها را درباره من گفته بود از هر نعمت گرانبها محبوبترش مى داشتم ، اول اینکه از رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلّم در روزى که به بعضى از جنگ هایش مى رفت و على بن ابی طالب علیه السلام را جانشین خود در مدینه کرده بود و على علیه السلام (به خاطر پاره اى زخم زبانهاى دشمنان ) عرضه داشت : مرا در میان زنان و کودکان جانشین کردى ؟ شنیدم که فرمود: آیا راضى نمى شوى به اینکه نسبت به من به منزله هارون باشى نسبت به موسى علیه السلام ؟ با این تفاوت که بعد از من دیگر هیچ پیغمبرى نیاید و نبوتى نخواهد بود. [1]


دومش اینکه در روز جنگ خیبر شنیدم مى فرمود: به زودى رایت و پرچم جنگ را به دست مردى مى دهم که خدا و رسولش را دوست مى دارد و خدا و رسول او نیز او را دوست مى دارند، فردا همه گردن کشیدیم تا شاید آن شخص ما باشیم ولى به هیچ یک از ما نداد و فرمود: على را برایم صدا بزنید، رفتند على علیه السلام را در حالى که درد چشم داشت آوردند، پس آب دهان در چشمهایش ریخت و به اذن الهی چشم های آن حضرت را شفا داد  و رایت جنگ را به دستش سپرد و خداى تعالى قلعه خیبر را به دست او فتح کرد.

 سوم اینکه وقتى آیه :

قل تعالوا ندع ابنائنا و ابناءکم و نسائنا و نساءکم و انفسنا و انفسکم ثم نبتهل فَنَجْعَل لَّعْنَت اللَّهِ عَلی الْکذِبِینَ  [2]

به آنان (مسیحیان نجران) بگو: بیایید ما فرزندان خود را دعوت می‌کنیم شما هم فرزندان خود را، ما زنان خویش را دعوت می‌کنیم شما هم زنان خود را، ما از نفوس خود دعوت می‌کنیم شما نیز از نفوس خود را؛ آنگاه مباهله می‌کنیم و لعنت خدا را بر دروغگویان قرار می‌دهیم.

نازل شد، رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلّم  ، على و فاطمه و حسن و حسین علیهم السلام  را احضار نموده ، آنگاه فرمود: بار الها اینهایند اهل بیت من . [3]

و به خدا قسم اگر من تنها یکی از این سه جمله را می شنیدم ، هرگز به علی دشنام نمیدادم ، چه رسد به کنون  که بر هر سه واقفم !

 

___________________________________________________
پی نوشت:

 

[1]. معروف به حدیث منزلت

[2]. سورهٔ آل عمران ، آیهٔ  ۶۱  ؛ معروف به آیه ی مباهله

[3]. الثعلبی (متوفی 427 هـ. ق.) تفسیر الکشف و البیان، ذیل آیه 61 سوره آل عمران

[3].السیوطی (متوفی 911 هـ.ق.) تفسیر الدر المنثور فی التفسیر بالمأثور، ذیل آیه 61 سوره آل عمران

[3].الزمخشری (متوفی 538 هـ.ق.)، تفسیر الکشاف، ذیل آیه 61 سوره آل عمران

[3].الطبرسی (متوفی 548 هـ.ق.)، تفسیر مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ذیل آیه 61 سوره آل عمران

[3].طباطبائی (متوفی 1401 هـ.ق.)، تفسیر المیزان فی تفسیر القرآن، ذیل آیه 61 سوره آل عمران

 

 

 
 

 

 

نوشته شده توسط طه حسن زاده
نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد